Brak kończyny może być wrodzony lub być wynikiem amputacji, może dotyczyć całej kończyny lub jej części – na przykład dłoni, stopy, podudzia czy przedramienia. Wrodzony brak kończyn (jednej lub kilku) jest najczęściej spowodowany wadami genetycznymi. Powstaje do 7 tygodnia ciąży – w okresie, w którym kształtują się ręce i nogi – w wyniku zahamowania wzrostu płodu lub naruszenia tkanki płodu. Ryzyko mogą zwiększyć też niektóre leki zażywane przez matkę. Amputacja, czyli chirurgiczne usunięcie całej kończyny lub jej części, może być związana z chorobami układu krążenia (np. cukrzycą), nowotworami, zakażeniami kości czy tkanek miękkich, a także urazami. 

Osoby bez kończyny dolnej lub jej części mogą wspomagać się protezami, poruszać się o kulach lub na wózku. Osoby bez kończyny górnej mogą korzystać z protezy, lub – szczególnie w przypadku braku obu rąk – ich funkcjonalność realizować z pomocą stóp czy ust.

Protezy kończyn górnych i dolnych można podzielić na kilka rodzajów, w zależności od pełnionych funkcji. Najbardziej podstawowe są protezy kosmetyczne, których głównym zadaniem jest maskowanie braku kończyny. Bardziej zaawansowane są protezy funkcjonalne, pozwalające na wykonywanie wielu czynności, takich jak chodzenie, bieganie czy chwytanie. Protezy funkcjonalne mogą być stworzone z różnych materiałów, a ich wygląd może odbiegać od naturalnego wyglądu kończyny – np. proteza ręki może być wyposażona w hak czy szczypce, ułatwiające dźwiganie lub chwytanie przedmiotów. Sterowanie taką protezą odbywa się najczęściej poprzez ruchy pozostałej części kończyny. Z kolei protezy mioelektryczne wykorzystują do sterowania sygnały elektryczne wytwarzane przez mięśnie. Elektrody umieszczone na kikucie kończyny wychwytują sygnały elektryczne wytwarzane przez mięśnie, gdy pacjent próbuje wykonać ruch. Sygnały te są przetwarzane przez protezę, która uruchamia odpowiednie mechanizmy. Najbardziej rozwinięte są protezy bioniczne, wciąż ulepszane. Ich wyjątkowość polega na wiernym naśladowaniu funkcji naturalnej kończyny. Najbardziej zaawansowane protezy bioniczne są sterowane myślami, poprzez wychwytywanie sygnałów elektrycznych wysyłanych przez mózg, dzięki czemu ruchy protezy są płynne i precyzyjne. Te najnowszej generacji są wyposażone w różnego rodzaju czujniki, które umożliwiają im reagowanie na bodźce zewnętrzne, dzięki czemu użytkownik może czuć dotyk czy temperaturę.