Language Dropdown
Language Icon
Dowiedz się więcej!

Osoby słabosłyszące

Opis niepełnosprawności

Osoby słabosłyszące to osoby, które doświadczają częściowej utraty słuchu. Mają one trudności z odbieraniem dźwięków o różnej głośności i częstotliwości, co wpływa na ich zdolność do rozumienia mowy i komunikacji, zwłaszcza w głośnym otoczeniu. Osoby słabosłyszące mogą korzystać z aparatów słuchowych, implantów ślimakowych czy systemów wspomagających słyszenie takich jak pętle indukcyjne lub systemy FM.

Ubytek słuchu u osób słabosłyszących może mieć różne stopnie nasilenia, co wpływa na ich codzienne funkcjonowanie i potrzeby komunikacyjne. Wyróżnia się cztery główne stopnie ubytku słuchu: lekki, umiarkowany, znaczny i głęboki. Osoby z lekkim ubytkiem (20-40 dB) mają trudności z rozumieniem mowy w hałasie, a osoby z umiarkowanym ubytkiem (40-70 dB) nie słyszą cichych dźwięków, nawet w spokojnym otoczeniu. W przypadku osób ze znacznym ubytkiem słuchu (70-90 dB) rozmowy stają się wyraźnie trudniejsze, a głęboki ubytek słuchu (powyżej 90 dB) oznacza, że dla takich osób słyszalne są jedynie bardzo głośne dźwięki. Ubytek słuchu może postępować z wiekiem, a nawet prowadzić do całkowitej głuchoty.

Choć osoby słabosłyszące mogą znać język migowy lub system językowo-migowy, rzadko stanowią one ich podstawową metodę komunikacji. Osoby takie zwykle porozumiewają się za pomocą mowy, choć ich artykulacja może być niekiedy mniej wyraźna. Niektóre osoby wspierają się również odczytywaniem z ruchu warg.

W codziennym funkcjonowaniu osób słabosłyszących istotną rolę odgrywają systemy wspomagające słyszenie, które umożliwiają bardziej czysty odbiór dźwięków, pozbawionych hałasów i zakłóceń.

Oznaczenia i udogodnienia

Sorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc vulputate libero et velit interdum, ac aliquet odio mattis. Class aptent taciti sociosqu ad litora torquent. Sorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.

Dostępność dla osób słabosłyszących

Piktogramem oznaczane są miejsca wyposażone w udogodnienia ułatwiające albo zastępujące słyszenie.

W takich miejscach wszystkie komunikaty i informacje wyświetlane są na ekranach wideo lub tablicach informacyjnych. Jeśli personel nie posługuje się językiem migowym, obecny jest tłumacz języka migowego albo można się z nim połączyć online. Sygnały alarmowe mają swoje potwierdzenie w sygnale świetlnym. Dostępne są systemy wspomagające słyszenie osobom korzystającym z implantów i aparatów słuchowych, na przykład pętla indukcyjna.

W komunikacji używane są niedźwiękowe sposoby zapewnienia informacji typu e-mail, komunikatory internetowe, SMS, materiały tekstowe (także w teście łatwym do czytania), tablice informacyjne i piktogramy. Dostępne na stronie internetowej materiały audiowizualne i organizowane wydarzenia są opatrzone napisami.

Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego (CAPD)

Piktogram oznaczający centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego (CAPD) – trudności wynikające z nieprawidłowego interpretowania sygnałów dźwiękowych przez mózg, mimo sprawnego słuchu.

Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego to trudności w interpretacji sygnałów dźwiękowych, wynikające nie z zaburzeń słuchu, ale z nieprawidłowego przetwarzania dźwięków w centralnym układzie nerwowym. Charakteryzują się między innymi problemami z rozumieniem mowy – zwłaszcza w hałaśliwym otoczeniu, nadwrażliwością na niektóre dźwięki i częstym zmęczeniem słuchowym. Centralnym zaburzeniom przetwarzania słuchowego towarzyszy często także słaba uwaga słuchowa i łatwe rozpraszanie się przez nieistotne dźwięki z otoczenia czy trudności w rozumieniu długich komunikatów. Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego mogą powodować też trudności z pamięcią słuchową i problemy logopedyczne, związane między innymi z artykulacją.

Pętla indukcyjna

Piktogram informuje, że w tym miejscu znajduje się pętla indukcyjna, poprawiająca jakość dźwięku docierającego do aparatów słuchowych i implantów.

Pętla indukcyjna to urządzenie wspomagające słyszenie, zaprojektowane z myślą o osobach korzystających z aparatów słuchowych oraz implantów słuchowych. Jej zadaniem jest poprawa jakości odbioru dźwięków takich jak mowa, dialogi czy muzyka, poprzez eliminację hałasu z otoczenia.

Najważniejszymi elementami pętli indukcyjnej są wzmacniacz, do którego podłącza się źródło dźwięku (np. mikrofon) oraz przewód tworzący pętlę. Wzmacniacz przekształca dźwięk na zmienny prąd elektryczny, który płynie w przewodzie okalającym określoną przestrzeń. W rezultacie w tym obszarze tworzy się zmienne pole elektromagnetyczne. To pole wzbudza prąd elektryczny w cewkach indukcyjnych znajdujących się w aparatach słuchowych i implantach słuchowych. Ostatecznie prąd ten jest przekształcany z powrotem na dźwięk, który jest odbierany przez użytkownika.

Pętle indukcyjne mogą mieć różne formy, w zależności od zastosowania. Pętle stacjonarne są montowane w dużych przestrzeniach, takich jak sale koncertowe, teatry, uczelniane aule czy kościoły. Pętle stanowiskowe znajdują się w punktach informacyjnych, recepcjach czy kasach, natomiast pętle indywidualne są noszone przez korzystającą z nich osobę, na przykład na szyi. Pętle stacjonarne i stanowiskowe obsługują wielu użytkowników znajdujących się w obrębie pola elektromagnetycznego, bez potrzeby dodatkowych odbiorników.

Napisy dla niesłyszących

Piktogram oznacza materiały audiowizualne z możliwością włączenia napisów, zawierających dialogi i opis istotnych dźwięków.

Napisy dla niesłyszących to udogodnienie dla osób z niepełnosprawnością słuchu, które znają język polski. To tak zwane „napisy zamknięte” (z języka angielskiego closed captions, stąd skrót CC), które można włączać lub wyłączać, ponieważ nie są na stałe wbudowane w wideo. Są wykorzystywane w materiałach audiowizualnych takich jak np. transmisje telewizyjne czy treści na platformach streamingowych. W przeciwieństwie do standardowych napisów wypowiedzi bohaterów są oznaczane odpowiednim kolorem lub etykietą oraz pojawiają się informacje o istotnych dźwiękach i muzyce.

Napisy w języku polskim

Piktogram oznacza materiały i wydarzenia opatrzone napisami w języku polskim.

Napisy w języku polskim towarzyszą materiałom filmowym, które są najczęściej w innym języku niż polski. Mogą być dostępne także podczas wydarzeń na żywo. Te podczas wydarzeń mogą być odtwarzane z przygotowanego wcześniej pliku (na przykład w spektaklach teatralnych) lub nawet tworzone na żywo (podczas debat, wykładów czy wydarzeń, których treści nie da się wcześniej zaplanować). Są przydatne nie tylko osobom g/Głuchym, znającym język polski, ale wszystkim osobom nieznającym języka używanego w filmie czy na wydarzeniu. Aby w wydarzeniach na żywo uniknąć efektu ping-ponga, czyli ciągłego przenoszenia wzroku z ekranu na scenę, warto zainstalować monitor wyświetlający napisy w centralnym punkcie.

Zastosowanie oznaczeń w przestrzeni

Komiksy z humorem

Spot filmowy

Obejrzyj film o niepełnosprawności!

Akty prawne

Corem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etiam eu turpis molestie, dictum est a, mattis tellus. Sed dignissim, metus nec fringilla accumsan, risus sem sollicitudin lacus, ut interdum tellus elit sed risus. Maecenas eget condimentum velit, sit amet feugiat lectus. Class aptent taciti sociosqu ad litora torquent per conubia nostra, per inceptos himenaeos. Praesent auctor purus luctus enim egestas, ac scelerisque ante pulvinar. Donec ut rhoncus ex. Suspendisse ac rhoncus nisl, eu tempor urna. Curabitur vel bibendum lorem. Morbi convallis convallis diam sit amet lacinia.

Sprawdź akty prawne

Fakty i mity / Savoir Vivre​

To możesz robić:

Rozmawiając z osobą słabosłyszącą, dopasuj się̨ komunikacyjnie. Jeśli osoba mówi fonicznie, ale prosi, abyś́ napisał swoją odpowiedź na kartce lub w telefonie, zrób to. Jeśli przekazuje komunikat w formie pisemnej, ty również̇ napisz odpowiedź.

Do rozmowy z osobą słabosłyszącą możesz znaleźć ciche miejsce, w którym nie ma przeszkadzających dźwięków z otoczenia.

Podczas komunikacji zachowuj kontakt wzrokowy.

Mów naturalnie, nie za szybko, ale i nie za wolno. Możesz robić krótkie pauzy na końcu zdania, co ułatwi osobie słabosłyszącej – zarówno słuchającej, jak i odczytującej z ruchu warg – przyswajanie przekazywanych treści.

Tego unikaj:

Rozmawiając z osobą słabosłyszącą, nie stawaj pod słońce ani w słabo oświetlonym miejscu. Nie wierć się, nie żuj gumy ani nie zasłaniaj ust i twarzy dłonią. To może utrudniać odczytywanie mimiki czy ruchów warg.

Nie krzycz, nie skanduj wyrazów, nie rozwlekaj nienaturalnie słów, nie przesadzaj z nazbyt dokładną artykulacją.

Fundacje wspierające osoby z daną niepełnosprawnością na terenie Wielkopolski​

GEST dla słuchu

Towarzystwo Osób Niesłyszących „TON”

Oddział Wielkopolski Polskiego Związku Głuchych

Stowarzyszenie Słabo i Niesłyszący "Migacze"

Materiały do pobrania

Chcemy być sobą.
Zwyczajni. Niezwyczajni.

+48 692 416 823

biuro@towarzystwogest.eu

Wyspiańskiego 13/6 60-749 Poznań

Polityka prywatności

Pobierz aplikację

Baza wiedzy o niepełnosprawnościach:

Osoby poruszające się na wózku

Osoby Głuche

Osoby bez kończyn

Osoby w spektrum autyzmu

Osoby z zespołem Tourette'a

Osoby niewidome

Osoby słabosłyszące

Osoby niskorosłe

Osoby z zespołem Downa

Osoby jąkające się

Projekt współfinansowany ze środków PFRON będących w dyspozycji Samorządu Województwa Wielkopolskiego.
Przedstawione treści wyrażają poglądy realizatora projektu i nie muszą odzwierciedlać oficjalnego stanowiska Samorządu Województwa Wielkopolskiego.

ETR

Osoby słabosłyszące mają ubytek słuchu.
Mają trudności z odbieraniem dźwięków o różnej głośności i częstotliwości.
Nie zawsze są w stanie rozumieć mowę i komunikować się.
Jest to szczególnie trudne w głośnym otoczeniu.

Ubytek słuchu ma kilka stopni nasilenia.
Osoba z łagodnym ubytkiem nie słyszy dźwięków cichszych niż 40 decybeli.
Decybele to miara głośności dźwięku.
Osoby z łagodnym ubytkiem słuchu ma trudności z rozumieniem mowy w hałasie.
Osoba ze średnim ubytkiem słuchu nie słyszy niektórych dźwięków cichszych niż 70 decybeli.
Ma trudności ze słyszeniem niektórych dźwięków nawet w cichym otoczeniu.
Osoby ze znacznym ubytkiem mają trudności z rozmową w każdych warunkach.
Osoby z głębokim ubytkiem słuchu słyszą jedynie bardzo wysokie dźwięki.

Ubytek słuchu w trakcie życia może się powiększać.
Może nawet prowadzić do całkowitej głuchoty.

Niewiele osób słabosłyszących zna język migowy albo system językowo-migowy.
System językowo migowy to używanie znaków języka migowego i równoczesne mówienie.
Osoby słabosłyszące najczęściej komunikują się za pomocą mowy.
Czasem ich wymowa może być niewyraźna.
Niektóre osoby słabosłyszące czytają z ruchu warg.
Wtedy łatwiej jest im zrozumieć wypowiadane słowa.

Pomocą dla osób słabosłyszących są systemy wspomagające słyszenie.
Pozwalają słyszeć wyraźniej, bez hałasów z otoczenia.
System wspomagający słyszenie to na przykład pętla indukcyjna.

ETR

turkus 5

Piktogramem oznaczane są miejsca wyposażone w udogodnienia ułatwiające albo zastępujące słyszenie.

Wszystkie komunikaty i informacje wyświetlane są na ekranach wideo lub tablicach informacyjnych.
Sygnały alarmowe mają swoje potwierdzenie w sygnale świetlnym.
Są zainstalowane systemy wspomagające słyszenie.
To może być na przykład pętla indukcyjna.

W komunikacji używa się nie-dźwiękowych form.
To może być e-mail, komunikatory internetowe czy SMS.
To mogą być materiały tekstowe, także w teście łatwym do czytania.
To mogą być tablice informacyjne i piktogramy.
Na stronie internetowej materiały audiowizualne są z napisami.

Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego (CAPD)

Piktogram oznacza centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego (CAPD). To trudności wynikające z nieprawidłowego interpretowania sygnałów dźwiękowych przez osoby, które mają sprawny słuch.

Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego to trudności w rozumieniu dźwięków.
Nie wynikają z zaburzeń słuchu.
Wynikają z nieprawidłowego przetwarzania dźwięków w mózgu.
Skrót CAPD jest od angielskiej nazwy tych zaburzeń.
Osoby z centralnymi zaburzeniami przetwarzania słuchowego mogą mieć różne problemy.
Takie osoby mogą mieć na przykład trudności z rozumieniem mowy.
Trudności są większe, kiedy jest hałas.
Takie osoby mogą mieć nadwrażliwość na niektóre dźwięki.
Takie osoby mogą się męczyć, kiedy dociera do nich dużo dźwięków.
Takim osobom może być trudno skupić uwagę na słuchaniu.
Niektóre dźwięki mogą rozpraszać takie osoby.
Takie osoby mogą mieć problem z zapamiętaniem długiego komunikatu.
Mogą mieć problemy z pamięcią słuchową.
Mogą mieć problemy logopedyczne.
Takim osobom może być na przykład trudno wypowiedzieć niektóre słowa czy głoski.

turkus 6

Pętla indukcyjna.

Piktogram informuje, że w tym miejscu znajduje się pętla indukcyjna. Pętla indukcyjna wzmacnia działanie aparatów i implantów słuchowych.

Pętla indukcyjna to system wspomagający słyszenie.
To udogodnienie dla osób korzystających z aparatów słuchowych i implantów.
Pętla indukcyjna wzmacnia słyszenie i ułatwia rozróżnianie dźwięków.
Pomaga lepiej zrozumieć mowę przez mikrofon, dialogi w filmach albo muzykę.
Eliminuje hałasy i przeszkadzające dźwięki z otoczenia.

Najważniejsze części pętli indukcyjnej to wzmacniacz i przewód.
Do wzmacniacza podłącza się źródło dźwięku.
Źródło dźwięku to może być na przykład mikrofon.
Przewód tworzy pętlę, która okrąża przestrzeń.
W tej przestrzeni tworzy się pole elektromagnetyczne.
Pole elektromagnetyczne wzbudza prąd w cewkach aparatów słuchowych i implantów.
Prąd przekształca się z powrotem na dźwięk, który odbierają aparaty słuchowe i implanty.

Są różne rodzaje pętli indukcyjnej.
Pętla indukcyjna stacjonarna montowana jest w dużych salach.
To mogą być na przykład sale koncertowe, teatralne, aule na uczelniach i kościoły.
Pętla indukcyjna stanowiskowa montowana jest w jednym punkcie.
To może być na przykład kasa, recepcja czy punkt informacyjny.
Pętla indukcyjna indywidualna jest zakładana na szyję.
Pętla indukcyjna indywidualna pomaga słyszeć jednej osobie.
Pętla indukcyjna stanowiskowa i stacjonarna pomagają słyszeć wszystkim osobom, które znajdują się w otoczonej przez nie przestrzeni.
Żeby skorzystać z pętli indukcyjnej nie potrzeba dodatkowych odbiorników.
Odbiornikiem jest aparat słuchowy albo procesor mowy implantu słuchowego.

turkus 1

Napisy dla niesłyszących.

Piktogram oznacza materiały audiowizualne z możliwością włączenia napisów. Napisy zawierają dialogi i opis istotnych dźwięków.

Napisy dla niesłyszących są dla osób z niepełnosprawnością słuchu, które znają język polski.
To tak zwane napisy zamknięte.
Po angielsku to closed captions.
Dlatego czasem używa się skrótu CC, od pierwszych liter tych słów.
To napisy, które można włączyć albo wyłączyć.
Nie są wbudowane w wideo.
Są wykorzystywane w filmach i programach w telewizji.
Są wykorzystywane też w filmach i programach zgromadzonych na platformach internetowych.
Wypowiedzi głównych bohaterów są oznaczane odpowiednim kolorem lub etykietą.
Pojawiają się także informacje o istotnych dźwiękach i muzyce.

turkus 2

Napisy w języku polskim.
Piktogram oznacza materiały i wydarzenia z napisami w języku polskim.

Napisy w języku polskim są w materiałach filmowych, które są najczęściej w innym języku niż polski.
Napisy mogą być też wyświetlane na ekranach podczas wydarzeń na żywo.
Mogą być odtwarzane z przygotowanego wcześniej pliku albo tworzone na żywo.
Napisy przygotowane wcześniej i odtwarzane są na przykład w spektaklach teatralnych.
Napisy tworzone na żywo są używane w wydarzeniach, których treści nie da się wcześniej zaplanować.
Napisy tworzone są na żywo na przykład podczas debat czy wykładów.
Napisy w języku polskim są przydatne nie tylko osobom g/Głuchym.
Są przydatne wszystkim osobom, które nie znają języka używanego w filmie czy na wydarzeniu.
W wydarzeniach na żywo monitor z napisami trzeba zamontować w centralnym miejscu.
Wtedy osoby czytające napisy będą lepiej widziały i scenę, i napisy.

ETR

TO MOŻESZ ROBIĆ:
– Kiedy rozmawiasz z osobą słabosłyszącą dopasuj się komunikacyjnie. Jeśli osoba mówi, ale prosi o zapisanie odpowiedzi, zapisz ją. Jeśli osoba pisze, ty też odpowiedz pisząc.
– Do rozmowy z osobą słabosłyszącą znajdź ciche miejsce, w którym nie ma przeszkadzających dźwięków z otoczenia.
– Podczas komunikacji zachowuj kontakt wzrokowy.
– Mów naturalnie, nie za szybko i nie za wolno. Możesz robić krótkie pauzy na końcu zdania. To ułatwi osobie słabosłyszącej zrozumienie przekazywanych treści.


TEGO UNIKAJ:
– Kiedy rozmawiasz z osobą słabosłyszącą nie stawaj pod słońce. Nie stawaj też w słabo oświetlonym miejscu. Nie wierć się. Nie żuj gumy. Nie zasłaniaj ust i twarzy dłonią. To może utrudniać odczytywanie mimiki twarzy albo ruchów warg.
– Nie krzycz. Nie skanduj wyrazów. Nie rozwlekaj nienaturalnie słów. Nie przesadzaj z nazbyt dokładną artykulacją.